Wim Hendriks, «Lectio e Qua Caeterarum Ortus facillime explicetur», Vol. 22 (2009) 3-40
More than once a great number of different readings of the same text can be found. If one wants to find the authentic text, one should look according to Griesbach for the reading 'e qua caeterarum ortus facillime ex plicetur', the reading that easily explains the rise of the others. However, textual criticism involves more than simply determ ining the original text. It also entails seeing how that text came to be modified over time. In addition, one may think of the efforts of Amphoux who distinguishes several 'editions' of the gospels before the text of the great uncials of the fourth century. In this study I will expose my method and illustrate my way of handling textual variants by five texts from the first chapter of the gospel of Mark. The Bezan Codex D.05 is evidently an important witness for this gospel.
Lectio e Qua Caeterarum Ortus facillime explicetur 17
Mt 14,8 pas de parallèle
Mc 6,24 ιωαννησ του βαπτιστου A C D N W Γ Σ Φ λ φ π ε ω 28 33 579s 700
[892 1241 1342 1424 2542 it vg sa TR
Mt 14,8 ιωαννου του βαπτιστου pas de variation
Mc 6,25 ιωαννου του βαπτιστου a A B C D N W Γ ∆ Θ Σ Φ λ φ π ε ω 28 33 565
[579s 1241 1342 1424 2427 it vg TR N27
Mt 16,14 ιωαννην τον βαπτιστην pas de variation
Lc 9,19 ιωαννην τον βαπτιστην pas de variation
Mc 8,28 ιωαννην τον βαπτιστην a A B C D L N W Γ ∆ Θ Σ Φ λ φ π ε ω (33?) 579
[700 892 1241 1342 1424 2427 2542 it vg TR N27
Lc 7,20 ιωαννησ ο βαπτιστησ απεστειλεν ημασ προσ σε pas de variation
Mt 11,11 ιωαννου του βαπτιστου pas de variation
Lc 7,26 ιωανου του βαπτιστου codex D
Lc 7,28 ιωαννου του βαπτιστου A Θ φ 28 33 565 plurimi
Lc 7,28 ιωαννου P75 a B L W Χ Ψ λ 579 700 892 (omet 1241) Diat
Lc 7,28 αυτου (cfr 7,26, codex D)
Mt 11,12 απο δε των ημερων ιωαννου (του βαπτιστου) (omet 28 1071)
Lc 16,16 μεχρι ιωαννου invariablement sans του βαπτιστου
Mt 11,18 ηλθεν γαρ () ιωαννησ (ajoute ο βαπτιστησ 346)
Lc 7,33 εληλυθεν γαρ ιωαννησ ο βαπτιστησ invariablement avec ο βαπτιστησ
Mt 17,13 οτι περι ιωαννου (του βαπτιστου) ειπεν αυτοισ (omet 1424)
L’usage historisant de ιωαννησ ο επικαλουμενοσ βαπτιστησ, Jean le
surnommé Baptiste, se trouve également chez Josèphe, Antiquités Juives,
livre XVIII 5,2 (116-119). Déjà Origène se référait à ce passage de Josèphe
(d’ailleurs sans l’article): ο ιωσηποσ μαρτυρει τω ιωαννη ωσ βαπτιστη
γεγενημενω, Josèphe témoigne sur Jean comme devenu (un) baptiste52.
4. Mc 1,5: immergés dans le Jourdain
N27 lit Mc 1,5 comme suit: και εξεπορευετο προσ αυτον πασα η
ιουδαια χωρα και οι ιεροσολυμιται παντεσ, και εβαπτιζοντο υπ αυτου
εν τω ιορδανη ποταμω εξομολογουμενοι τασ αμαρτιασ αυτων, et s’en
allait vers lui tout le pays judéen et tous les hiérosolymitains, et ils étaient
immergés par lui dans le fleuve Jourdain en confessant leurs péchés. Les
52
Origène, Contre Celse I,47, SC 132, 198.